خدایا! در سلسله پیامبران، کار را با دوست و محبوب نجیبت محمد به پایان بردی-صلی الله علیه و آله- و او همچنان که تو می‌خواستی، برترین آفریده تو بود و برگزیده برگزیدگانت و کریم‌ترین کسی که به او اعتماد کردی.
او را بر پیامبرانت رجحان دادی؛ او را به سوی تمامی بندگانت از جن و انس برانگیختی؛ شرق و غرب عالم را در زیر پایش گذاشتی؛ «براق» را مسخّر او کردی و روحش را به معراج آسمانت بردی؛ علم بودنی‌ها و شدنی‌ها تا انتهای خلقت را به او سپردی؛ به رعب یاری‌اش کردی و او را در میان بالهای جبرئیل و میکائیل و فرشتگانت گرفتی. و به او وعده دادی دینش را بر تمامی دین‌ها پیروزی آشکار ببخشی، اگرچه مشرکان نپسندند.
و این‌ها همه پس از آن بود که در خاندان صدق و صفا جایگاهش دادی و برای او و پیروانش، کعبه را بنیان نهادی؛ اولین خانه‌ای که در مکه مبارکه برای مردم تاسیس شد و مرکز هدایت جهانیان گردید. در آن خانه آیات روشن توست و مقام ابراهیم و هرکه بدان فرود بیابد در امان است.
و گفتی:
«خدا اراده کرده است که هرچه بدی و ناپاکی را از شما اهل بیت دور کند و شمارا پاکیزه و منزّه گرداند.»
و سپس پاداش محمد-صلواتک علیه و آله- را از مردم، مودّتشان با اهل بیت او قرار دادی و گفتی:
«هیچ پاداشی از شما نمی‌طلبم، مگر مودّت خویشاوندانم.»
و گفتی:
«این پاداش که من می‌طلبم، باز به سود شماست.»
و گفتی:
«اجری از شما نمی‌خواهم، جز اینکه راهی به سوی پروردگار خویش بجویید.»
خدایا!
همین اهل بیت، راهِ به سوی تواند و مسیری که منتهی به رضای تو می‌شود.
خدایا!
آن‌گاه که ایام پیامبرت سپری شد، علی‌بن ابیطالب را به ولایت و انذار و هدایت مردم برگزیدی -درود تو بر این مرد و خاندانشان- آری هر مردمی را رهبری است و علی به فرمان تو و پیامبرت به رهبری ملت اسلام برگزیده شد
...
